| Full text |
V. — VOORBIJ.
Een uur later stapte Solange eens te meer uit zijn auto, vóór
de deur van haar huis.
Ze hadden gans de tijd zwijgend naast elkander gezeten en
bij ieder ogenblik dat verstreken was had ze beter begrepen dat
die kus bij hem enkel het impuls van dat éne ogenblik geweest
was
Hij liet haar uitstappen en reikte haar van achter het stuur
de hand
_ Ik zal nooit vergeten wat ge voor mij gedaan hebt,
Solange, zei hij met zijn warme stem. Ge zijt een meisje uit de
duizend.
Ze voelde haar lippen trillen en poogde de krop weg te
slikken die haar belette te antwoorden.
\ “Dit moet dan meteen een vaarwel betekenen, vervolgde
hij langzaam. Zonderling toch… Gisteren avond omstreeks deze
tijd wist ik nog niet eens dat ge in de zaal naar mij aan t luiste-
ren waart en nu… doet het me pijn van u afscheid te moeten
nemen
Ze trachtte haar ontroering te overwinnen door vluchtig te
glimlachen
—_ Het … is een samenloop van omstandigheden geweest,
prevelde ze. Een. wonderlijk avontuur, méér niet. In werke-
lijkheid behoor ik niet tot uw wereld, George.…
Diep in haar hart hoopte ze dat hij haar zou tegenspreken
doch hij knikte.
_ Ge hebt gelijk, Solange.… Uw wereld is rustig, burgerlijk,
welvarend.… De mijne is onzeker en woelig… Wat het publiek
vandaag aanbidt kan het morgen verwerpen Toch hebt ge
mij gelukkig gemaakt door uw spontane genegenheid… Ik zal
u nooit vergeten, klein, lief meisje
Hij bracht haar hand aan zijn lippen en drukte er een kus op
Bevend trok Solange haar vingers uit de zijne.
— Wilt. ge mij in tranen doen uitbarsten 2 trachtte ze te
schertsen.
— Dat in géén geval | sprak George Tiery. Ik doe beter met
weg te rijden. We denken beiden aan hetzelfde, nietwaar ?
25 |
