Coin Punitif (Childhood Memory), 2010: Zich baserend op de gedachte van de gewillige onderworpenheid, realiseert Selçuk Mutlu voor de tentoonstelling 'Nieuwe monumenten' geen ‘monument’ ter herinnering aan een heldendaad of een belangrijke gebeurtenis uit de geschiedenis maar een ‘sculptuur’ die ons tegenover onze meest slaafse handelingen plaatst: de straf als teken van dominantie en gezag. De straf als eerst sanctie voor het niet gehoorzamen. Iedereen wordt uitgenodigd tot een collectieve gewaarwording, een catharsische groepsperformance. Inhoudelijk is het werk een sociale kritiek. Iemand straffen is altijd een manier om iemand te domineren. De kunstenaar verwijst naar verschillende dominerende relaties tussen mensen: tussen ouders en kinderen, tussen volwassenen b.v. tussen mannen en vrouwen. Een meerdere zal proberen een mindere te domineren. Vormelijk gaat het om een installatie die bestaat uit twee betonnen muren die samen een scherpe hoek van 40° vormen. Het werk kan enkel functioneren als er publiek in aanwezig is. Het is dus interactief!