een’ hunner te worden aengenomen , zoo als ik gezien
heb, dat plaets vond in de oude geschiedenissen,
die gy my hebt laten lezen.

De grysaerd. O myn vriend, by de Grieken en
Romeinen , zelfs na hun verval, werd de deugd door
de grooten geëerbiedigd; maer wy hebben eene
menigte vermaerde mannen gehad, uit den kring
des volks voortgekomen, en ik ken er geen’ enkele,
die door een vermogend huis is opgenomen. Zonder
onze koningen, ware de deugd in Frankryk , ge-
doemd geweest om eeuwig onder den burgerstand te
schuilen. Nu en dan plaetsten zy haer in eereposten,
wanneer zy haer in het oog kregen; maer tegen-
woordig worden de onderscheidingen, die haer ten
deel vielen, niet dan voor geld verleend.

Paul. By gebrek van een’ groote, zal ik my aen
eenige hooge vergadering trachten aengenaem te ma-
ken. Ik zal my naer hare gevoelens en oogmerken
schikken, ik zal my van haer doen beminnen.

De grysaerd. Gy zult dan gelyk andere menschen
handelen : gy zult uw geweten verzaken om: ryk te
worden.

Paul. O neen ! ik zal nooit iets buiten de waerheid
zoeken.

De grysaerd. Dan zult gy u eer doen haten dan
beminnen. Daerenboven, stellen de vergaderingen
weinig belang in het ontdekken der waerheid. Alle
gevoelens zyn den eerzuchtigen onverschillig, indien
zy slechts regeren.