kind lief, myn troost en enigste geluk op aerde. » O myn
beste vader, ik treurde om moeder; ik treurde ook om
Daniëls afwezigheid : hy had beloofd met deze kermis hier
weêr te komen, maer ik wanhoopte daeraen.
KOEPLETTEN.

Wanneer ik treurig peinsde aen moeder,

Die immer aen ons huis ontbreekt,

Sprak Daniël my, als een broeder

Die tot zyne waerde zuster spreekt.

En dan wilde ik voor u nag leven,

Wat heeft zyn mond my troost geleend !

Nooit heb ik hem een kus gegeven,

Maer samen hebben wy geweend.

Hoe zalig is my dat herdenken;
Neen vader ik vergete ’t niel;

’k Wil Daniël myn trouwe schenken,
Zoo Daniël zyn trouw my biedt.

’k Wil maken dat hy voor de velden,
Voor stil genot, de stad vergeet.
Myn liefde zal hem mild vergelden
Wat hy zoo gul voor vader deed.

TENIERS. — Martha, lieve Martha... beminnelyk schepsel,
brave ziel! gy verrukt me : uwe opregtheid neemt my
geheel en al voor u in. (Ter zyde.) Hare liefdeverklaring
brengt my in strik. Wie verdient meer dan zy bemind
te worden? maer… maer. met haer trouwen dat wordt

bedenkelyk… nogtans?

Negentiende tooneel.
De VorIGEN, JAN COORMANS, Mr JACOBUS.

JAN, ter zyde aen M* Jacobus. — Welnu, meester
Jacobus, zeg haer al wat ge wilt… doe al wat ge wilt; doch,
het koste wat het koste, maek dat ik ze tot vrouw bekome ,
of ’t is met my gedaen.

M" Jaconus. — Baes van Oost en Martha, ik moet u beide
spreken.

Teniers. — In dat geval verwyder ik my. (Hy gaet op
den achtergrond aen het teekenen.)

M: JacoBus. — Is ’t niet waer, baes van Oost, dat gy
eens in uw leven eene belofte hebt gedaen ?…

en gend nn ie Ò 3 À
EE PE ES DE

    
  
 
 
 
  
 
  
 
 
  
  
 
  
 
 
 
  
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  
   

EN