== 0) —

Dit zeggende, legde hy eenen grooten zak met
pilasters, dien een der zwarten droeg, op de tafel.
«Zie daer, voegde hy er by, hetgeen uwe tante ge-
zonden heeft voor de toebereidselen tot de reis van
mejufvrouw uwe dochter.» Hy eindigde met mevrouw
Delatour minzaem te verwyten, dat zy zich in hare
behoefte niet tot hem vervoegd had, doch prees te-
vens haren edelen moed. Paul vatte daerop het woord,
en zeide tegen den gouverneur : « Mynheer , myne
moeder is by u geweest en gy hebt haer kwalyk be-
jegend. — Hebt gy nog een kind, mevrouw? zeide
de heer Delabourdonnais tot mevrouw Delatour. —
Neen, mynheer, was haer antwoord. Deze is de zoon
van myne vriendin; maer hy en Virginie zyn ons
gemeen en even dierbaer. — Jongeling, sprak de
gouverneur tot Paul, wanneer gy met de wereld zult
bekend zyn, zult gy ’t ongeluk leeren kennen der
genen die plaetsen bedienen; gy zult dan weten hoe
gemakkelyk men ze kan voorinnemen, hoe ligt zy
aen de listige ondeugd datgene schenken, hetwelk
aen de verdienste toekomt, die zich schuil houdt. »

De heer Delabourdonnais plaetste zich, op uit-
noodiging van mevrouw Delatour , naest haer aen
tafel. Zy ontbeten, op de wyze der Kreolen, met
koffy en gekookte ryst. Hy was getroffen over de
geregeldheid en netheid der hut, over de eensge-
zindheid dezer twee lieve gezinnen, en zelfs over
den yver hunner oude bedienden. « Hier is, zeide
hy, niets dan houten huisraed, maer men vindt er