van hare bloedverwante. Deze schreef aen hare nicht,
dat zy dit lot verdiende, dewyl zy eenen geluk=
zoeker, eenen lichtmis getrouwd had ; dat de driften
hare straf met zich bragten; dat de ontydige dood
van haren echtgenoot eene regtvaerdige kastyding
van God was; dat zy wel gedaen had, zich naer de
eilanden te begeven , liever dan hare nabestaenden
in Frankryk te onteeren ; dat zy zich overigens in
een goed land bevond waer allen , de luijaerds uitge-
zonderd, fortuin maekten. Na haer aldus gehoond
te hebben besloot zy den brief met haren eigen
lof : om de byna altoos rampzalige gevolgen van het
huwelyk te ontwyken , zeide zy, had zy alle aenzoe-
ken daertoe afgeslagen. De waerheid was, dat
zy trotsch zynde niet dan een’ man van het eerste
aenzien had willen huwen, maer dat, schoon zy
zeer ryk was, en men aen het hof voor alles, den
rykdom uitgezonderd, onverschillig is, er niemand
gevonden was geweest , die zich met zulk een leelyk
meisje en zulk eene harde ziel had willen vereenigen.

Zy voegde er, tot naschrift by, dat zy, na alles wel
overdacht te hebben, haer aen den heer Delabour=
donnais ten sterkste had aenbevolen. Ly had ze
inderdaed aenbevolen , maer volgens een thans vry
algemeen gebruik, dat een beschermer gevaerlyker
maekt dan een openlyke vyand. Om hare ongevoe-
ligheid voor hare nicht by den gouverneur te regt-

vaerdigen, had zy die belasterd, terwyl zy veinsde
haer te beklagen.