20 Over den post eens Schoolleeraars. met onvermoeide vlijt,- zijne eigene heiliging meer en meer te voltooïen, ten einde in de. hand van cop een gepast werktuig te zijn ter, zalie ging van velen. Wanneer hij zijnen post bee hoorlijk waarneemt, leeren de aan hem toever- trouwde kinderen hunnen besten Vader, hunnen liefderijken Zaligmaker, en het rijk der zalige onfterfelijkheid kennen, en daarnaar alleen te ftrevens zij leeren, door hem, den weg kennen, die ten Hemel leidt„— bewandelen dien , door zijn voorbeeld aangemoedigd , met te meerder lust , en worden door zijne, door cop gezegende , pogin- gen, gefchikte voorwerpen voor een waar geluk án dit leven, en voor het genot eener nimmer eindigende zaligheid aan gene zijde des grafs. Betracht een Schoolleeraar zijnen pligt, zoo als bet behoort, dan blijft het goede, dat hij werkt , niet alleen bepaald tot den kring zijner leerline gen, maar het deelt zich, gelijk een welriekende balfem, aan anderen mede, naarmate hunne vat- aarheid minder of meerder is, en zoo worden zijne kweekelingen zoo wel achting- als navole gingwaardige voorbeelden, voor anderen, met welken zij verkeerere Vooronderftellen wij eens „dat een School leeraar , door eene getrouwe waarneming van-zijn ambt, het met een kind zoo ver bragt, dat het eop vreesde, en bij dit beginfel van godsvrucht tot aan zijn einde volhardde, hoe veel voordeels zou dan hieruit niet voor hem zelven, en hoe veel goeds voor anderen geboren worden! Niet alleen „ dat zulk een kind voor de rampzalige gevolgen der zonde zoude bewaard blijven: maar ook deszelfs voorbeeld van deugd, in welken ftand het ook geplaatst zij, zal anderen ter navolging ope