| Full text |
25 In 't uiterste gevaar, in't beste van zijn bloeien.
Zoo noemen zij Gods gunst, zijn boeien en zijn roeien,
Zoo doemen zij de vreugd voor ondeugd, zoo de rust
Voor onlust, zoo is heil hun hel en last hun lust;
Zoo is de welvaart maar een masker, in hun wijsheid,
30 Zoo dunkt hun dat de wal maar op een dooiend ijs leidt,
Den wal van Staat en Stad, de muren van hun huis
ge Bezitten ze op genâ van mier en mol en muis.
| Ten einde worden zij profeten eerst « tot harent »
f En valt er uit de lucht kwaad vnur, zij « wedervaren » 't.
35 Hun droomen wordt voldaan …. Had Pieter min mistrouwd,
Hij ware min gezakt, en had hij recht gebouwd
Diep maar een mostaardzaad, hij leerde water treden.
Zoo teer is ’t onderscheid van toeverzicht met rede(n)
]
j En kommer buitentijds, God leer’ ons middelmaat,
49 'tIs heen en weder mis, al wat daar buiten gaat.
Al laag’ het goud in één en 't lood in één der schalen
'tIs heen en weder mis, zoo lang daar één kan dalen.
DE JONGE LIEDEN.
I De jonge lieden zijn blind
Van eigenwaan, in 't geen eenieder 't zoetste vindt.
't Licht van de nieuwe wereld staat flikkrend in. han oogen.
Zij minnen ‘t als de mug; het redelijk meedoogen
5 Der ouden, die ze zien verzengen aan de vlam
EN komt hun niet te baat. « Hun onderwijs is lam,
A
« Hun rede(n) is bekwld, zij hebben ze vergeten
« De rechte levenskunst — die deze beter weten! —
« Hun woord is tandeloos, zij suffen onder 't pak
to « Van grijze jaren, zij zijn lusteloos en zwak.
« Zij mogen in de jeugd, die lustig is van krachten,
« Geen vroolijk;wezen zien. Zij straffen en. verachten
« Al wat hun nieten smaakt; de minste vreugd is zond’.
Zij denken niet hoe groen weleer Juyn harte stond.
? |
