HOE ENGEL ZIJN BIENTJE KREEG. IO

zou hij het nemen? Een ernstig vraagpunt voor-
waar, van welks oplossing grootendeels de uitslag
der onderneming afhing. Die oplossing was voor hem
te moeilijker, daar hij, getrouw aan zijne belofte
alles alleen te beredderen, zijn vader niet met vragen
om raad wilde lastig vallen. Een punt stond bij hem
vast, namelijk, dat hij tot geene vreemde varkens zou
de toevlucht nemen. Gelijk mijn man zaliger, was hij
van gevoelen, dat de Belgische zwijnen voor geene
andere, zelfs niet voor de hooggeroemde Engelsche,
moeten onderdoen. Hij zou dus, in de eerste plaats,
de faam der inlandsche handhaven. Daarbij scheen het
hem niet meer dan billijk, dat men, om in een vader-
landschen kampstrijd mee te doen, om naar eene vader-
landsche medalie mee te dingen, aan vaderlandsch
vee de voorkeur gave. Ofschoon nu niemand verplicht
zij in die wellicht te strenge denkwijze te deelen, moet
men bekennen, dat zij in een alleszins lofwaardig ge-
voel, de liefde voor het vaderland en zijn vee, haren
oorsprong had, en derhalve onzen jongen alweer niet
weinig tot eer verstrekte.

« Er bleef hem eenvoudig tusschen het Vlaamsche
en het Waalsche ras te kiezen. Denkt niet, dat het
zijne taak merkelijk vergemakkelijkte. In beide rassen
treft men zoo talrijke soorten aan, dat zijne keus
er niet veel minder moeilijk kon om worden. Voegt
er bij, dat hij met onpartijdigheid wilde te werk
gaan. Wel had hij eenen hekel aan de Waalsche
beesten. Het was mede een gevolg van zijne opleiding.

     
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
    

Z5