klanken by. Zelfs de tegenoverstelling in hare zwierige
kleeding, die zy met tegenzin scheen te dragen,
maekte hare kwyning nog treffender. Niemand kon
haer zien of hooren zonder ontroerd te zyn. De neêr-
slagtigheid van Paul vermeerderde er door. Marga-
retha, bedroefd over den toestand van haren zoon,
zeide afzonderlyk tegen hem : « Waerom , myn zoon,
voedt gy u met ydele hoop, die het gemis nog bit-
terder maekt? Het wordt tyd, dat ik u het geheim
van uw leven en van het myne ontdek. Mejufvrou w
Delatour behoort, van moeders zyde, aen eene ryke
en zeer aenzienlyke bloedverwante; gy daerentegen
zyt slechts de zoon van eene arme boerin, en, wat
erger is, gy zyt een basterd, »

Dit woord basterd baerde Paul veel verbazing ;
hy had het nimmer hooren uitspreken, en‚vroeg er
aen zyne moeder de beteekenis van, die hem ant-
woordde : « Gy hebt geen wettigen vader gehad.
Toen ik een meisje was, deed de liefde my eene
zwakheid begaen, waervan gy de vrucht geweest
zyt. Myn vergryp heeft u van uwe vaderlyke, myn
berouw, van uwe moederlyke nabestaenden beroofd.
Rampzalige! gy hebt geene andere bloedverwanten
in de geheele wereld dan my alleen. » Hierop stortte
zy een’ vloed van tranen. Paul drukte haer in zyne
armen, en riep uit : « O moeder! dewyl ik buiten
u geene bloedverwanten in de wereld heb, zal ik
u des te meer beminnen. Maer wat een verschrik-

kelyk geheim hebt gy my ontdekt! Nu zie ik de