| Full text |
donneerd dat geen vischkooper meer visch mag uitvoe-
ren, dan nadat de ingezetenen billijk van visch voor-
zien zijn (1).
De statuten van het ambacht, hierboven door ons ontleed,
zijn herzien, — en daarbij vermeerderd geworden, — bij
stadsordennantie van 17 November 1452 (2).
6. De Vleeschhouwers. — Voor het ambacht der vleesch-
houwers, vereenigd reeds door het feit der stallen in ’s hee-
ren vleeschhuis, hebben we in ons vorig boekdeel (II, blz.
20-21) een en ander omtrent de oudste organisatie medege-
deeld. Staande geheel en al onder de stadskeuren, en « leen-
mannen » in zekere mate van den heer wiens «stallen» ze
bedienen, hebben de vleeschhouwers er nooit op gedacht am-
bachtelijke statuten ter bevestiging voor te leggen. aan den
magistraat, en verkregen «dat zoo wie aan het ambacht
toch officieelen steun noodig hebben om kaarsgeld en breu-
ken geïnd te krijgen. Inderdaad op 4 Maart 1437 hebben de
dekens en gezwoornen van het ambacht zich gericht tot den
magistraat, en verkregen «dat zoo wie van het ambacht
eenige schuld schuldig is, van kleederen, van breuken, van
nappen of andere zaken, en die schuld niet betaalde binnen
8 dagen nadat hij des van de dekens vermaand werd», —
een tweede maal zal gemaand worden, en daarna «zoo zul-
len de dekens en gezwoornen dien persoon zijn ambacht mo-
gen verbieden… En ware *t zoo dat die persoon, boven dit
verbod, het voorzeide ambacht iets roerde, in koopen of in
verkoopen, dat die persoon daaraan verbeuren zou 10 sch.
er...»
Maar de geschiedenis van dit ambacht voor deze periode
is veel meer met behulp van het stedelijke keurboek, of po-
liciecodex te schrijven. Zoo is daar de groote stadsordon-
(1) Ordonnantieboek van het ambacht (n" 4364).
(2) Eerste ambachtsboek, f° 23.
? |
