| Full text |
uit deze middens opstijgen tot een fortuin van renten of tot
een hoogeren socialen rang, maar ‘dit is blijkbaar ook niet
betracht : de hooge rang is te vinden in de plichten van zijn
staat. Juist tegen rentmeesters, pachters van assisen en tollen,
handelaars van internationalen handel en soortgelijken die
wél fortuinen scheppen, komt het wantrouwen op en voert,
mede, tot de Quaeye Werelt van 1477.
Tezelfdertijd voert de magistraat met veel zorg en toewij-
ding een handelspolitiek, die meer in het teeken van de vrij-
heid staan zal dan van regeling.
Onze drie oude stapels, van visch, zout en haver, die geheel
Brabant schatplichtig maakten jegens Antwerpen, en tot in
1356 de inzet en de verzekerde grondslag waren van een
vruchtbaar goederen-ruilen, waren ons ontnomen geworden.
We zullen er nog erg en lang om schermutselen met de roo-
vers te Mechelen, Maar intusschen verliezen die stapels hun
oude beteekenis. Niet dat ze vervangen geraakten door de
lakennijverheid die Lodewijk van Male, ter zalving van de
economische wonden, hier aanmoedigde. Groote vlucht heeft
deze niet genomen. De heropleving komt er door de twee
vrije jaarmarkten.
De troebelen in Vlaanderen hebben de Oosterlingen van
Brugge de voordeelen van de Antwerpsche haven en markt
leeren kennen. De politiek van Philips de Stoute en van on-
zen magistraat heeft de kans aangegrepen. De voorkeur van
die van Keulen voor wie Antwerpen zooveel dichter was ge-
legen dan Brugge, en die zich hier vrijer voelden tegenover
hun schoteischende Brugsche hansemeesters, heeft ook bijge-
dragen om het handelsverkeer te verleggen. De nabijheid van
Bergen-op-Zoom met andere vrije markten die ook door de
Oosterlingen te bezoeken waren, en welke stad van uit Ant-
werpen zoo licht was te bereiken, bleek evenzeer ten slotte een
voordeel voor Antwerpen te zijn, waar het eerst als een scha-
delijke concurrentie voorkwam. Ook de verzanding van het
Zwin vernemen we als argument in de beschouwingen der
217
? |
