| Full text |
Op 12 Januari 1447 verschijnt het verbod. Bij drie onder-
scheiden akten is het geregeld geworden. Een eerste akte her-
haalt het scherpe verbod op de Engelsche lakens en garens
van Juni 1434, dat niet is uitgevoerd geworden. Voortaan
zijn de Engelsche lakens en garens eeuwiglijk gebannen uit
al de Burgondische landen van herwaartsover. De aanbrenger
krijgt het derde deel van de verbeurdverklaarde goederen,
maar mag die niet « distribueeren » of verkoopen dan buiten
deze landen, nl. in Frankrijk, in Burgondië, in Savoye…
Een tweede akte regelde het onderzoek van de pakken der
kooplieden, hun eed, hun verklaringen, enz. Het bleek een
ingewikkeld spel te zullen worden.
Een derde akte gold in het bijzonder het « wederzeggen
van den geleide des koopmans van de Engelsche natie alzoo-
verre als het aankleeft den Engelschen gewande». Het was
gansch bijzonder om de Antwerpsche-Engelsche regelingen
van Augustus 1446 te doen. Het stuk is gericht tot den schout
en markgraaf van Antwerpen. Na het verbod der lakens en
het intrekken van het geleide te hebben meegedeeld, gaat
het stuk voort:
« wij ontbieden u en bevelen, dat alzoohaast als gij onze
brieven van de Engelsche lakens en garens bekondigd
zult hebben in de naaste sinksenmarkt ter gewoonlijke
plaatsen, gij doet uitroepen en bekondigen ons weder-
zeggen van ons geleide, ten einde de kooplieden van
Engeland er zich naar weten te richten, en binnen veer-
tig dagen na de publicatie van deze, ruimen uit onze
landen de Engelsche wollen, laken en garens indien
zij er eenige hebben… >» (1).
Hoe onwelkom de nieuwe regeling te Antwerpen was, —
waar men veel minder laken voortbracht dan Engelsch la-
ken verkocht of verwerkte, — blijkt uit volgende « mémoire
(1) De drie akten zijn ingeschreven in het Groot Pampieren privile-
gieboek, f° 34, 36, 38, en gecopieerd in dossiers n°° 5103 en 5105.
156
? |
