Te dikwijls, opdat men ‘t nog zou
durven herhalen, werd er reeds op-
gewezen, dat de Vlaamsche letter-
kunde allereerst en allermeest haar
dienaars gevonden heeft onder de
eenvoudige volksjongens. ‘t Ver-
anderde maar tegen de jaren ‘90 —
en ‘tis ongetwijfeld een gevolg ge-
weest van gewijzigde toestanden in
ons middelbaar onderwijs: de meeste
« Van-Nu-en-Straksers » waren im-
mers zoons uit den deftigen burger-
stand.

Onder hen hoort Fernand V.
Toussaint van Boelzere, de Vleming
met den uitheemschen, aristccrati-
schen naam, die echter uitstekend
bij hem past. Ik hocp dat het cliché hiernaast treffelijk uitvalt ; dan
vrees ik geen tegenspraak, cok niet van hen, die F. Toussaint nog niet
in eigen persoon mochten ontmoeten : de mensch is ‘lijk zijn naam;
op-end'-op aristocratisch is Toussaint's verschijning; licht kan men
hem denken, als weggetreden buiten het kader van de voorname por-
tretten van een Antoon van Dijck.

Den 19 Februari 1875 geboren te Anderlecht bij Brussel, ontving hij
een beslist verfranschte opvoeding. Als leerling van het koninklijk
Atheneum der hoofdstad was hij echter reeds voor Vlaanderens zaak
gewonnen. Te zijner tijd zat hij het studentengenootschap « Help u
zelf » voor en had toen naast zich als sekretaris Jef Mennekens, die
eveneens als dichter naam zou maken. Hij ging over naar de Brussel-
sche Hoogeschool om in de klassieke letteren te studeeren ; doch na
korten tijd werd hij vandaar weggelokt naar het ministerie van Rechts-
wezen door Prosper van Langendonck, van wien hij al de jaren door een
uitstekende vriend zou blijven. Thans is F. Toussaint er steeds werkzaam
als bestuurder van den vertaaldienst, in welke hoedanigheid hij de op:
volger was van dien anderen letterkundige, wijlen V. À. dela Montagne:

Het meeste werk van Toussaint van Boelaere ligt nog onuitgegeven
of dient samengelezen uit vele tijdschriften. Het is kenschetsend voor

273

se ike

TT ENEN