woonde of naar een liefdefilm ging kijken. Maar hijzelf hield daar allemaal niet van. Hij leefde slechts voor zijn zaken en kon urenlang met haar vader over beursspeculaties en politiek zitten discuteren. Solange keerde zich van de foto's af en slaakte nogmaals een diepe zucht. Zaterdag zou haar huwelijk met Leonard Daens ingezegend worden. O |! Ze kon zich gemakkelijk de toekomst voorstellen Het zou niet veel anders zijn dan nu. Enkel zou ze dan bij hem wonen in plaats van bij haar ouders. Maar in haar hart zou het even koud en eenzaam blijven. De « liefde » zou zij nooit ken- nen. Van verre zag het meisje op de de Brouckèreplaats het volk opeengedrumd staan wachten op de trams. De éérsten zouden zeker voorbijrijden zonder dat ze 'r opgeraakte. Ze vertraagde de stap en bleef treuzelen aan de hoek. Op- nieuw voelde ze de verleiding in zich opkomen om te trachten George Tiery eens van dichtbij te zien. « Waarom ook niet ? » zei ze tot zichzelf. « Het zijn mijn laatste vrije dagen. En ik misdoe daar toch niets mee ! Als ik hier in het straatje wacht tot de artisten buitenkomen kan ik hem misschien een hand- tekening vragen. Dat zou een onvergetelijke herinnering zijn aan deze avond… » Haar hart klopte sneller bij deze gedachte. Na een korte aar- zeling stapte ze het straatje in en ging wachten nabij een smalle deur waarboven stond « Artisten ingang ». Het was vinnig koud en de sneeuw dwarrelde in grote vlok- ken neer op de straatstenen die weldra bedekt waren met een vlekkeloos wit tapijt. Er schenen vanavond geen andere « bewonderaars » te zijn die de moed hadden in de kou te staan wachten op het buiten- komen van de zanger. Ze was alleen in het donkere straatje. Doorheen de dunne zolen van haar fijne schoentjes voelde Solange“de kou haar voeten verstijven. Ze trappelde en wipte van het een been op het andere om ze warm te houden. î Het zen toch niet héél lang duren voor George Tiery buiten wam { Als het deurtje opendraaide en een groep artisten verscheen 3