EN ANDERE VERHALEN. 47

zijn kapitaal ten koste van het werkloon zoekt te
verhoogen, was voor hem buiten kijf. Ook zorgde hij
als een vader voor de stoffelijke en zedelijke welvaart
zijner arbeiders en hunner huisgezinnen. Hij betaalde
zijn volk ruimer dan eenig ander scheepsbouwer in
de gansche streek, ruimer dan menigeen, en inzonder-
heid M. Roelants, lief was. Immers, door zijne mild-
heid dwong hij, in zekeren zin, de anderen en vooral
M. Roelants, die in dezelfde gemeente verbleef, zich
insgelijks, tegen wil en dank, mild te toonen. Zoo had
hij onlangs nog, op het oogenblik dat er, ten gevolge
van gedeeltelijk mislukten oogst, duurte van levens-
middelen heerschte, niet geaarzeld al zijne werklieden
op te slaan. Die handelwijze was te edelmoediger, nade-
maal op hetzelfde oogenblik niet te veel werk op zijne
werf was, en hij streng genomen in die omstandigheid
eerder een voorwendsel hadde kunnen vinden, om de
daghuren te verminderen of ettelijke van zijne lieden af
te danken. Hij deed het echter niet, dacht er niet eens
aan het te doen, ofschoon hij zeer wel wist, dat niemand
hem zou gelaakt hebben, en dat hij zich aan nogal
beduidende verliezen blootstelde. Hij deed juist het
tegendeel, en noodzaakte aldus andermaal M. Roelants,
die veel meer werk had en derhalve geene arbeiders
missen kon, tot eene loonverhooging, welke zoomin
met zijne begrippen als met zijn karakter strookte.
Natuurlijk was M. Roelants alles behalve ingenomen
met iemand, die hem verplichtte zoo edelmoedig jegens
zijne werklieden te zijn, en niet alleen tegen zijn zin,