__ Ze is d'r fan door. Of ’k ’r blij mee bin? Addesjim of ’k d'r
blijd mee bin! Wat ee-je an zoo'n meid? Als zij niet was wegge-
gaan, dan ’ad ik ’t gedaan! Ze maakt iemand kapòt! As ’k op
Zaterdag mit m’n negentig frankies na’ huis ga, dan eb ’k op
Maandag geen soe meer over, zòòfeel ’et die dametje me gekost.

— Och dat geslach’ hier, die mensche! Dat ís ’n stom-dogma-
tisch troeppie. D'r is niks mee te beginne; ’k heb de moed allang
ferlore, om hier nog iets tot stand te brenge. Ik heb hier feel
ferdriet, Montanjees, feel ferdriet. Mijn frouw is ’n goeie, brave,
beste frouw, maar geslachtelijk zijn we àntipode. Lichamelijk is ze
niets waard, geen centieme. Ik hou dat niet langer uit. Ik weet
niet wat mijn regeert, maar je wordt hier mit de dag heeter; ik
bin fan ’n vurig tamperamànt, ik werk hard op de winkel, neu-
rasthenisch-hard werk ’k op de winkel, ik heb ’n begin fan rugge-
margstering in de derde graad, enkeld en alleen fan de onthouïng ;
mijn heupe doen me zeer... nee! d'r moed ’n end an komme, ik
hou ’t niet langer uit.

— Maar wat wil je dàn? werwloekt patjore ! Je kan ’ier wel
’n meid krijge mit ’n lichaam, die je uitput; maar ik wàlg ’r van.
D'r zit geen kop op! wat je tege ze zegt gaad ín 'n vat zonder
bodem! Ze wete niks, geen syllaber. Maar in bed! binne ze as
kole vùùr zoo heet. Kijaai! Ze bliandeere je van ondere en van
bowe, zooals wij zeggen. As ze onder je legge, dan make ze je
àf! ze putte je uit! dat is alles wat ze kenne. Die lebbere an je
tus je d'r van walgt! Je kan ze niet genoeg geve!

Het viel David niet op, dat de. ontmoedigde Pottechies naar
adem hijgde, en dat z'n koolzwarte haren, ’n paar weken geleden
nog weerbarstig-kroezend, sluik en glansloos ’m hingen over ’t
witte voorhoofd.

— Afijn jij kan ’t wete, hè? Jij bind ’'n man van onderfinding.

— David, laat je fan mij gewààrschouwd zijn! Wij zijn geen
mensche voor hier! D'r zit hier vergìft in de lucht.

— Och, laat je niet mesjoghe make ; Hidalgoos die kenne geen
bloed zien. Denk jij nou, ferschwarster nar, dat die sosjaal-ekono-
misch-sosjoologisch-klimatorische infloede, die éeuwe lang hebbe
ingewerkt op dat follek, dat die ons in ’n paar jàar kenne inpal-
leme! Jij het ’n swakke konstitutie, dat is alles; maar ik : heet-
sensueel-zinnelijk van tamperamànt !

Wat de Pottechies ’m had gezegd, leefde in z'n hoofd voort:
als vloeibaar vuur. ’t Zette ’'m aan, prikkelde 'm. Hevig verlangen
naar die meiden »die je nooit genoeg kan geven« werd over ’m
machtig. Maar Montanjees gaf nog niet gewonnen:

— Ik van ’n zwakke konstitutie? Zal’k je ’s wat zegge?» Toen
’k jarén geleje hier bin gekomme, was ’k atleet, ik heb ‘'n màn
kenne optille mit één hand. ’tIs niet om te poche hoor, maar

Ee