| Full text |
Allnana.
Srabani.
-
6 A TV AE TG À. Un
Grammatici interpretätur. In Trebellio Pollione Alemania & Ger-
mania diftinguuntur his Marij verbis : Denique vromnis Alema-
nia, omnisque Germania cum cæteris,quæ adiacent, gentibus; Ro-
manum populum ferraram putent gentem , vtf{pecialiter in nobis
ferrum timeant . Qui verd Almanifuerint, ipfa vox nobis indicat,
quæ virum omnis generis notat , vel vulous ignobile, ffenimom-
ne, Non totum autintegrumhignat. Vulous igituür fine nomine Al-
mani vocatur, cui fententiæ meæ Agathias lib. primo de bello Got-
thorum opitulatur: Almani ,inquit, fi Afinio Quadratoviro Itali:
cenfi fides præftanda eft , qui res Germanorumdiligéter perféripfit;
aduentitij funt, & ex varia colluuione hominum conflati, quod fa-
ne iplorum cognomento præfertur. Quid hac teftificatione clarius,
quaafleritur iplo nomine fignificari Almanos colluuiem efe,ex om
ni hominum genere colleétam? Sicenim dicimus A\ ffemané Goer,
id eff, fortum vulgare & cuiufuis. Miroritaque, qui Beatus Rhena-
nus ,cüm Afinium Quadratum de etymologia laudafler , fic voca-
bulum explicet; quaf eo indicaretur omnes viros fuifle,atque ftren:
nuos bellatores. Neque enim dixerat Afinius, quia ftrennui viri ef-
{ent fic vocatos, fed quôd omnis generis viri eflent, in vnam collu-
uiem e variis nationibus congregati. Titus Liuius quarto quintæ
: Decadis libro, vrbis meminit Allemanæad Axiumfitæ, ad qua Per-
{eus, Gallorum per Illyricum effuforum copiasinuitauit, & infigni
auaritia a {e auertit.Anea ab Allémanis quondam & condita fuerit,
& nominata, mihiincertum: abfurdum certè non fitita cogitare,
quandovarij Gallorum Germanorumdue errores, &locorum inter-
capedo, parum repugnare videatur. Atquehæc fatis fint de Alema-
ni & Germani vera interpretation; è quibusdifcere licetnobis Ger
maninominis originem acceptam ferre debere ; quotquot fe Ger-
manos appelant. Ridiculiigiturilli fuerune, quiBononiæ, rixis
rope cruentis , conati funt Brabantos communione rominis Ger:
manict excludere ;dignioresipf ad quos à Thun gris fiueBrabantis
nomen hocnGtranfiret. Vtergo tandem côcludam de Taciti fenté-
tia, Thungri primi fuêre Germanici nominis in Gallia auétores ,in
quorû fnibus Ptolomæus Atuaticü collocauit; quodin Antwerpiæ
nomen poitea tranfiuit. Nos igitur & veriGermani fumus, & vetu-
fifimo Germanorum frmone vtimur ; & fi quæ voces Germanicæ
fint interpretandz , earum origo à noftris eftpetenda. Hoctamen
diligenter obferuandum ex his repionibus comimunionem nominis
am late fparfam, nonita multo poft fui, ve ad fuperiores eriam,&
ongé ab Oceano remotos,appellatio pertineret;quorü tamen ferma
C3. + | “
noè
ang
LIBER L L
longe erat,quäm Thungrorum,rudior & afberior, fimilis nimirum
Hercinij faltus horrori.Hinc haétenus etiam cadem afperitas linguæ
remanfit, crebris fbilis & afpirationibus ita à fimplicitate & pu-
ritate Germanica recedens , vt à Thungris , nifi diu multuméne af.
fueuerint, non intelligatur. Hac vfus eft Ariouiftus , ve poft fuolo-
co latius declarabo: vbi oftendam , prifcam Germanicam & Gal.
licam eandem omnino fuifle linguam, nifi quôd formulà loquendi,
uæuis fere ciuitas ab alteradificrat, tamerf lingua tota cadem ha-
beatur. Noftra igitur Germanica nominetur, quia ea ill vf fint,
quibus Germanici nominis primitiæ debentur. Non eft igitur Mi-
rum fuperiores Germanos fiue Allentanos , in pluribus vocibusin-
terpretandis aberrafle, atque aded nomen ipfum , quo fe maxime
jaétant, nunquam velintellexifle, vel ad originem veram potuifle
reuocarc.
VERVM enimuero, quando iam mihi videor fatis demonftrafe
Thungros primos fuifle, qui,pulfis Gallis, fèdes has citra Rhenum
occuparût ; optarcm cquidem me pofe de veterum {criptis tempus
annotare , quo hæc contigerit commigratio. Quicomimentariain
Facitü edidit,confeflus & illudi gnorare,;compenfatione quadain f2-
tisfacere voluit Lectori ; credés à quinto Titi Liuij libro fe inuenifk,
quo rempore Germani primuüm in Italiam venerint. Verdm in co
fupiaus error animadueïtitur, quoôd loco Cenomannorum Gerima-
nos legcrit. Alia enim manus Cenomannorum , fautore. Belloueo
Gallo, Alpestranfiuit , non Germanorum. Nequeenim Bellouefus
Germanis, ed fuis fauebat. Quamuis igitur non conftet, quando
Thungri Galliam intrarint ; neceffe tamen eff fateri commigrationé
cam infigniter antiqua fuifle : propterea quôd videamus illos etiam
Germanos, qui poff Thungros Rhenum tranfcrunt,tem porc Cæfa-
ris,in validiflias populofflimasque nationes coaluife. In quorum
numero, vtrcliquos taceamus,Neruij fucrunt. Hos Thungri,vt ve-
rifimilia fequamur , facilé pafli funt per regioné fuamin viteriorem
Galliam penctrare, quo medios inter fe &-hoftes haberen Hatqueea-
dem rationc cæteris quoque ad interiora Galliæiter liberum dedifé
credo . atque hac maxime caufafatum eff, ve Thungri ab hoftibus
longtus remori, paulatim ocio torpefcerent, & Germanicæ virtutis,
decorumque vetuftorum fnfim obliuifcerétur, Videtur igitut tan-
dem & alia manus Rhenum tranfnififle; qui quod proximaquæque
Occupata effent hinc a Thungris,illinc a Neruïs,& aliis diuerfis,cos
inuaferunt, quos Putarent minime ftrennuos efle. Cum ‘Thunoris
iSitur frequentes concurfus leuiaque certamina commiferunt:quo-
Le IumMm
? |
