HOE DE NACHTRAAF AREND WORDT. 339

 

van Gorl, die voor haar staat en wien het weenen meer
nabij is dan het lachen. Dat treft haar en ze zegt :

„Ik ben de dochter van grootvader Gorl.”

„Goed gesproken,” zegt deze, „maar Bert Bron is ook
mijn aangenomen zoon; ik zou gelukkig zijn als mijne
twee pleegkinderen konden gelukkig zijn.”

De strijd is nog niet gestreden.

„Ae zijn rijk,” zegt Nelia, op de Bronveld’s doelende.

„Gij zult het ook eens zijn, hief kind,” antwoordt van
Segelaer met een stillen glimlach op het wezen. „Gij hebt
eenen naam, een onbesproken leven, een eerlijk en fier hart
evenals Romald. … Of houdt ge niet van Romald ?”

Driftig richt Nelia zich op, wendt zich om als wil zi
haar aangezicht verbergen en mompelt met eene doffe,
geprangde en hartstochtelijke uitdrukking :

„Hij is mij liever dan mijn leven….”

„Welnu dan?” roept neef van Segelaer blijmoedig uit.

‚Later, later *’ mort zij ; „laat eerst de storm in mij
bedaard zijn !’

1884.