| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>nog gedacht dat wij dit jaar misschien duur brood zullen eten. » « 'Waar gij toch op rekent ! » « Hoe op rekenen? Een drietal centen op een brood maakt ons toch eenen frank in de maand ; dus twaalf franken in het jaar. En twaalf franken is dat geen schoone stuiver geld ? » • Hoeveel broden gebruiken wij in de week ? » « Vier en een kleintje voor den kinderpap, » antwoordde Regina met verhelderd gelaat. « Wel , Petrus, wat doet gij mij plezier met daar eens naar te vragen, » ging zij voort; « want het dunkt mij dat gij dubbele vreugd in onzen vooruitgang zoudt vinden, indien gij met mij de uitgaven van het huisgezin wildet nazien. » a Meent gij (lat? » « Ja, dat meen ik zeker. Men is zoo gelukkig, wanneer men dag voor dag ziet dat men vooruit gaat, al is het maar eene kleinigheid. » Petrus haalde dieper adem. « Maar hoe komt. het dat wij vooruit en dat Nelleken en Karel achteruit gaan ? » « Dat, weet gij ook wel, » verzekerde Regina bij zoeten glimlach. « Hoe zoo! » « Wel wat hebt gij op onzen trouwdag sprekende van moeders overleg gezegd? » « Het is waar , » zei Petrus ; « en Nelleken heeft</p>
</text>
|
