| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>een allerverstandigst diertje; hij is een diep denker, een philosoof ; maar hij behoort niet tot die hedendaagsche scholen, die zoo dikwijls van gevoelen veranderen als het Belgisch leger van uniform of eene studenten-sociëteit van lokaal; neen, hij is een wijsgeer der oudheid, een stoïcus, en terwijl alles rondom hem verandert en draait, kruipt hij steeds onverschrokken en onveranderd voort, en verwezenlijkt het vers van Horatius, wanneer die dichter zingt :</p>
<p>Si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae.</p>
<p>Zijne gewone traagheid is waardigheid en graviteit, en zijne zucht om tegen alles te vliegen erkent gij daarin niet de natuurlijke verstrooidheid der geleerden en hunne wijze verachting voor al wat hen omringt? En indien hij in den dag slaapt en maar 's nachts verschijnt, is het niet om van de menschelijke dwaasheden geen ooggetuige te zijn?</p>
<p>Maar, helaas! de mensehen verstaan hem niet... Welnu! indien gij hem niet begrijpt, belijdt het dan ten minste, en noemt hem niet</p>
</text>
|
