| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>V</p>
<p>«Maar Regina toch ! waarmede bekommert gij u , » sprak de grootvader een paar dagen later. « Moet gij zoo nadenkend wezen, omdat gij de bruid zijt ? »</p>
<p>Nadenkend, grootvader, ben ik nadenkend ? » glimlachte het meisje, dat inderdaad hare gedachten in dien oogenblik liet voortvlotten op den helderen oceaan der liefde.</p>
<p>« Ja, dat zijt gij, » sprak Ambrosius, « en dat is zekerlijk niet noodig, kind. Petrus is een brave jongen, en voor wie werken wil, bakt men overal brood. »</p>
<p>« 0 daaraan dacht ik niet, » antwoordde het meisje ; « werken en zorgen moet men overal. Wel ben ik een beetje bevreesd voor de stad, doch ik zal het daar wel gewoon worden. »</p>
<p>« Bevreesd voor de stad, ja, daar heeft zij wel redens toe ; » zuchtte de grijsaard in zich zelven. « Ware Petrus zulke goede jongen niet geweest, dan</p>
</text>
|
