| Full text |
SE Ge
enkel woord misschien en alle veete ware uit den weg
geruimd ; wij werden beide, zooals vroeger, liefhebbende I
broeders ; onze kinderen verheugden zich in onze liefde en |
in de hunne en wie weet, o wie weet of de liefde en de |
vrede, de herinnering aan de vroegere dagen, of het geluk, |
door hunnen heilzamen invloed het zieke brein mijner arme
Louize niet zouden genezen. Ja! de strijd is gestreden : voor
het geluk mijner vrouw en mijner dochter wil ik mijne
driften tot zwijgen brengen en mijn hart alleen aanhooren.
Morgen wil ik met Vanaken spreken , want dit maal geldt
het meer dan mijne wraak, (Hy schelt.) het geldt het geluk,
welligt het leven van mijn kind.
Vyfde toomcel
De VORIGE, JAAK.
JAAK.
Generaal !
VAN SCHOONVELDE
Jaak, ik heb dezen avond nog veel te schrijven. Gij zult
in deze kamer post vatten tot na middernacht, dan kunt
gij u ter rust begeven, ik zal u komen verwittigen.
JAAK.
Goed, generaal.
Van Schoonvelde af.
Zesde tooneel
JAAK, alleen.
Had ik iets te zeggen in de besluiten der Voorzienigheid
dan ware mijne goede meesteres weldra genezen. Vooral
voor freule Mathilde wenschte ik Mevrouw weder bij hare
zinnen te zien. Die goede freule, hoe zorgvuldig waakt zij
nietover hare moeder, zonder dat een enkel woord van dank
haar kome beloonen. Maar...ik ben heden zoo slaperig dat ik
ter nauwernood de oogen open houden kan; het is waar, ík
ben zoo vermoeid, dat ik zeer zeker dezen nacht niet in
slaap zal moeten gewiegd worden. (Hij zet zich in den zetel
? |
