| Full text |
130 Over het beloonen en flrajfen
genoegzaam konde aanfporen. Schoon nu dit
wel niet altoos mogelijk zij, moet men echter
overal, waar men de jeugd tot het goede wil
aanmoedigen, of van het kwade aftrekken, voor
dat men tot het ftraffen overgaat, eerst beproee
ven, hoe ver men het door de hoop ep, of door
een dadelijk genot van de aangename gevolgen
yan goede geneigdheden en handelingen, ten dea
zen kan brengen, Om deze reden zouden wij
ook ‘het eerst, en breedvoeriger , over de bes
looningen gehandeld hebben, ware ons plan gee
weest, om voor de huisfelijke opvoeding te
fchrijven , waarbij de ouders zoo vele middelen
en gelegenheden bezitten, om de kinderen door
belooningen te kunnen aanmoedigen. Dans
daar wij inzonderheid voor Schoolleeraars de
pen opvatteden, die ten aanzien derzelve zoo
zeer bepaald zijn, en in wier handen de ftraf-
fen eerder, dan bij ouders, of nuttig of fcha-
delijk kunnen worden, zoo oordeelden wij het
dienstiger , om de orde om te keeren.
Ten befluite, geachte Onderwijzers der jeugd!
moeten wij, ten uwen behoeve inzonderheid,
er dit nog bijvoegen: hoe minder middelen gj
ter belooning bezit, vam zoo veel te grooter
belang is het voor u, om uwen leerlingen eer-
bied en liefde jegens u in te boezemen, en u
van het vertrouwen der ouderen te verzekeren;
omdat gij u langs dien. weg meerder middelen
ter belooning kunt verfchaffen; zoo veel te be-
hoedzamer moet gij, voorts, over het alge-
meen, u van dezelven bedienen, op dat de wei-
nigen, die gij nog bezit, door eene verkeerde
aanwending, niet vruchteloos, of wel wolftrekt
fchadelijk worden; zoo veel te dieper moet gis
vere
? |
