| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>op Geertruid, en zeide : -- Nu spreek maar, hoe wel uw bezoek verre is mij aangenaam te zijn.</p>
<p>Hoe lang zal dit ellendig geschil tusschen twee voorheen boezemvrienden voortduren, begon Geertruid met half luide sternme ; heeft deze rampzalige haat niet lang genoeg geduurd? Betaamt liet wijzen menschen en nog meer kristenen, de wraak en de afgunst zoo lang in het hert te blijven dragen ?</p>
<p>—ls het mijne schuld, onderbrak Hendrik barsch en zonder het oog op te heffen, dat men mil onophoudelijk tergt, en mij dwingt het kwaad door kwaad af te weren en te vergelden ?</p>
<p>-- Hendrik, antwoordde de vrouwe door dezen bijna kalmen toon aangemoedigd, Hendrik , laat ons maar regtuit bekennen, zonder omwegen te gebruiken, dat de meeste geschillen slechts door ons eigen gemoed veroorzaakt werden, dat wij ons zelven kruisen met kwaad te zoeken waar er geen bestaat.,. Ware het niet beter als te voren in rust en vriendschap te leven?</p>
<p>Gij hebt gelijk, vrouwe, laat mij met vrede en ik zal u met vrede laten.</p>
<p>Helaas ! te voren toen wij vrienden waren, rezen alle deze twisten tusschen ons niet op; en toch ik zweer het u, ik of mijn man willen u niet meer kwaad dan voorheen.</p>
</text>
|
