| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>dorscht stroo ; op den bodem lag graan in overvloed, en verscheidene arbeiders en dienstboden met vlegels, gaffels en vorken gewapend, schenen, lustig op hunne werktuigen geleund, nieuwen voorraad aftewachten. Zij hijgden van vermoeijenis, en langs hunne gezengde wangen rolde het zweet in zware druppelen; toch waren zij ongeduldig en vrolijk, en een blij gemompel ruischte onder hen. Eensklaps uitte eene dienstmeid eenen blijden kreet en liep, vlug als eene hinde, in de richting van het lindendreefje ; de andere arbeiders staken te gelijkertijd hunne gaffels en vorken omhoog en snelden, onder een schallend vreugdegeschreeuw naar denzelfden kant. Eene karre rolde statig en langzaam voort in de dreve. Het peerd was met groene takken versierd en omhangen, en op de karre, die Met afgemaaide boekweit geladen was, prijkte een zware mastentak. Gewis, het was het leste overschot van den oogst. Twee boeren, van de anderen slechts door hunnen bevelenden toon te onderscheiden, voerden het peerd, en een jonge knaap schonk met volle teugen, in enen aardenbeker, het gerstenbier rond, hetwelk een jong meisje afwisselend en met aanmoedigende spreuken den toesnellenden overreikte. Beide kinderen noemden de twee vooruitgaande boeren : vader.</p>
</text>
|
