| Full text |
106, Over het beloonen en flrafen
uimmer door fmeekingen wan het kind, of door
voorfpraak, van anderen, daarvan terug houden,
want door. zulk eene toegeeflijkheid zoude uwe
voorgenomen ftraf. al haren heilzamen invloed
verliezen, alzoo zij den {chin zoude, hebben,
van enkel willekeurig. te zijn, — Maar, vraagt
gu hier welligt bij u zelven: hoe? men kan
immers bij cop door bidden en voorfpraak van
de verdiende ftraf bewrijd worden, daar wij da-
gelijks niet te vergeefs bidden: Vergeef ons
onze fchulden, en men handelt dus immers naar
Zijn voorbeeld , wanneer men , op de fmeekingen
van een kind, of op de voorfpraak wan andes
ren, de ftraf achterwege laat? Dit fchijnt zoo,
geachte Leeraarsl-doch gij dwaalt grootelijks,
indien gij u verbeeldt, dat men door dit mide«
del-de- goddelijke ftraffen, die ter onzer verbes
tering onvermijdelijk, noodzakelijk zijn, ontgaan
kunnene-. Dit zoude even zoo veel beteekenen,
als of iemand beweerde, dat men door bidden
van cop verkrijgen konde, om ons de noodige
middelen, ter onzer verbetering, te onthouden;
eene. vooronderftelling , welke hoogstbeleedigend
is voor de zedelijke regtheid der Goddelijke na-
ture. ‚s De bede derhalve: Mergeef ons onze
fchulden, kan niets anders, dan dit beteekenen:
s, Vader! verleen ons tijd en te gelijk uwe on-
2» derfteuning, tot eene ware boete en verbee
ss tering “onzes levens, waardoor wij alleen
9) de ftraf der zonde ontvlieden kunnen,”
e. Gebruikt de roede, wanneer het noodig
zij, zoodanig, dat zij den fchuidigen fmart
wéroorzaakts Dit ftraftuig moet in het, oog der
kinderen altoos een verfchrikkelijk aanzien heb-
ben, en hierom moet men cok, na deszelfs
ger
? |
