| Full text |
4
om manschap, de Friezen om schatting in stierenhuiden te
leveren. Doch toen Rome, in plaats van beschermster en vrien-
din, overweldigster. werd, liepen de Priezen eerst, daarna
de Batavieren en Maninefaten te wapen, en TIBERIUS, ZOO-
wel als vespastanvs, leerden bij ondervinding den moed en
de vrijheidsliefde dier echt Germaansche volksstammen ken-
nen. De Friezen dienden nooit weder: de Batavieren niet
anders dan als Bondgenooten, vrij van alle schátting. Maar
gelijk vroeger de Belgen, namen ook zij allengs Romeirsche
zeden en beschaving aan , en waren toen te zwak tegen hunne
ruwe broeders uit de Overrkijnsche bosschen, die zich ver-
eenigden in het groote MFranken-verbond. De Batavieren
werden uit hun eiland verdrongen, en hier was het begin
dier groote Frankische Monarchie, die eerlang België,
Frankrijk, en eindelijk zelfs Ztalië, met het grootste ge-
deelte van Duitschland , omvatte.
Aan' den anderen kant vestigden zich, toen de Franken
zuidwaarts trokken , ook Saksers hier te lande, wier ver-
blijf zoowel door onze oudste kronijken, als door den naam
van een dorp bij Zeijden (Sassenheim) bevestigd wordt. Het
is zelfs hoogstwaarschijnlijk, dat vele Saksers van hier onder
meveist en HoRsA naar Brittannië vertrokken zijn; de groote
overeenkomst van het oud Priesch met het Angelsaksisch
schijnt dit te bewijzen.
Allengs namen de Zriezer bezit van het geheele land tot
aan de Schelde; doch zij werden na lange en bloedige oor-
logen met de Pranker tot onderwerping en aanneming van
de Christelijke Godsdienst genoodzaakt. Nog eenmaal stonden
zij onder KAREL DEN GROOTEN voor hunne onaf hankelijkheid en
de Wodans-dienst op, doch zij bezweken gelijktijdig met
de Saksers. Na dien tijd bleven zij Christenen, doch de
kenschetsende trek der Mriezen, de liefde tot onafhankelijk-
heid, bleef hun bij, en terwijl Zlaanderen, Henegouwen,
Namen, Gelderland, Holland en Zeeland (die steeds verec-
? |
