| Full text |
had een zoon, legde Henk uit. Die zoo1
beste vriend. De jongen was echter wat ziekelijk en
o-
hij werd hopeloos verliefd op Marietta Dupuis. Ze
ging hem veel thuis bezoeken en als hij te bed moest
blijven, dan verzorgde ze hem als een toegewijde ver-
loofde. Maar ik had de indruk dat Jaak's ge
toestand met rasse schreden achteruit ging
arietta had leren kennen en geen zes n
olede hij zijn moeder in het graf
en waaraan hij stierf. Het was volgens
juist zegg
de dokter een slechte stof enne: die zijn bloed
vergiftigd
Een grimmige trek gleed om Henk’s mond. Na
q
Alida even aangekeken te hebben ver volede hij:
__ Ik kende Marietta en haar broeder goed, door
Jaak. maar ik heb hen nooit sympatiek ge vonden
toen ik vernam dat zij door de dood van Jaak, de
erfgenamen werden van het fortuin van zijn moeder,
rees een sterke achterdocht in mij op… Ik vroeg mij
af of mijn vriend niet vergiftigd w erd... Als inspel
teur van de gerechtelijke politie was het nie ì
dan mijn plicht de zaak te trachten te doorgronden
Ik meen dat een lijkschouwing zich thans opdr
De wachtmeester van de rijkswacht knikte
kenen wat Henk
tigend en was ijverig alles aan ’t opte
verklaarde, maar Alida hoorde nauwelijks wat beide
mannen noe meer tot elkander zegden.
De man die bij de telefoon had gestaan, samen me
Marietta, het was Henk NIET geweest, maar John
Dupuis zèlf, haar eigen broeder !
« Ik geloof dat hij iets vermoedt. Ik zal niet gerust
zijn vooraleer hij uit de weg is geruimd… » Die woor-
den waren niet bedoeld geweest op John Dupuis, maar
enk Versluis! Henk, die tot de politie behoorde,
had in gevaar verkeerd! Henk hadden ze w llen
E t
mmetr
umen :
? |
