De versmolten figuren vertonen centraal een deinende beweeglijkheid, die strakker uitloopt naar de rand toe, om uit te schieten in gestrekte ledematen en paddenstoelvormige hoofden. Geen studie van het individuele, maar de spanning horizontaal en verticaal tussen rust en activiteit, tussen massa en menselijke vormen, bepalen de opbouw van Armitages sculptuur. Uitgebalanceerd contrast zit verder in het feit dat het geen volronde sculptuur is, maar een bewust gerichte; een zeer breed en beweeglijk vooraanzicht, een zijaanzicht als een wiel, dun, maar eveneens beweeglijk. Het bronsmedium komt de kunstenaar als meest geschikt voor bij het realiseren van zijn werk omwille van de vloeiende, eenmakende en "sensual" eigenschappen die het bezit.