Double progression vert et blanc
In twee betonnen platen heeft Soto betonijzers van verschillende lengte gestoken, telkens van klein naar groot. Zo creëert hij ‘bossen’ van staal, een in het wit en een in het groen. Door het beschilderen van het materiaal slaagt hij erin om het te dematerialiseren, waardoor hij, samen met het seriële karakter van het werk, een optische vibratie doet ontstaan. Telkens wanneer de toeschouwer zich verplaatst wordt die vibratie groter. Licht is op zich een abstract gegeven, maar door dit soort sculpturen weet Soto datzelfde licht te concretiseren. Dit werk behoort tot de reeks ‘Progressions’ die Soto in de tweede helft van de jaren 1960 maakte. Deze Double Progression Vert et Blanc werd in 1969 speciaal gerealiseerd ter gelegenheid van de tiende Middelheimbiënnale.