Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Belooft gy 't my? Wat zyt gy met myne belofte? gy zult dan zien of ik niet liever arm en ben als dood.</p>
<p>De moordenaer drukte zich op kant; hy liet het hoofd gaen van den reiziger, maer hield altyd zyne knie gesloten op het herre. zochte den gordel waer achter hy uit was, sloeg er opt dat het klonk, en bereidde zich om den riem af te snyden,waerma by vast lag. Nu had de koopman zyne twee arms en zyn hoofd vry : misschien, met eenen geweldigen stuik te geven tegen het lichaem van zynen vyand, daer boven hem geknield, zou deze op den grond gerold hebben; maer hy vreesde het mes dat hy in zyn regie!' hand hield, en waerma hy eene doodelyke steek met der daed kon krygen. Het was hooge tyd van een besluit te nemen, wilde hy niet teenemael geplunderd worden. Binst dat de roover, zonder achterdenken over hem geleund, met zyn slinker hand vrocht aen den riem, en niet zyn regtere, dat naer den kant van den reiziger gekeerd was, zynen dolk vasthield. schoorde deze zyne hielen tegen den grond, hefte zyne arms op, en met zyne beide handen greep hy den arm en het mes van den moordenaer. Deze verschoot, en in zyn verschot roerde hy zynen knie die op de borst van den koopman rustte, hy sleerde af en liet den ongelukkigen vry. De arm had juiste gegrepen geweest beneden den elleboge en al achter; het mes, nederwaerts gedouwen, had een ligte kwetsure gernaekt in het been van den koopman, maer, met dat hy volle magt kon geven en den arm van dweersten had, zoodanig dat hy niet plooijen moest, wrong hy zoo veel hy kon : de elleboge kraekte en zou gebroken hebben, had de moordenaer, door het lyden overmeesterd, zich niet laten meégaen en sleeren aen de voeten van zyn slagtoffer. Met den eersten werke, en eer hy nog regte wns, poogde de onverzaegde reiziger het mes uit de handen van zynen vyand te krygen, hy sloeg en snakte en draeide het, hy wrong den arm, en beet zelfs wanhopig in zyne vingers. 'T kostte moeite, maer eindelyk het kwam mede, en hy gooide bet zoo verre hy kon al den kant van den busch. Om dat te verkrygen, had hy den vent een weinig moeten los laten, hem de gelegenheid verschaft van zich op te regten, en nu stonden zy beide niet gelyke, of beter zonder wapens te worstelen, de eene om zyn leven te behouden, de andere om zich Ie wreken en het geld te krygen dat hy naer zynen hoofdman dragen moest. 'T was juiste op dien °ogenblik, dat de andere baenstrooper om hulpe riep.</p>
<p>De moordenaer was de felste en ook de geweldigste; als hy voelde dat hem het mes uit de vuist gevrongen, en de tanden in de vingers geprint wierden, huilde hy en kakte de ysselykste vloeken uit. Nauwelyks voelde hy zynen arm vry en zyn wapen weg, of hy sloeg, uit al zyne magt, zyn een hand op die van zynen kamper, en met het ander greep hy hem by den hals, en duwde zyn hoofd hevig tegen zyne borst. Het roepen van zynen maet om hulpe hoorde hy wel, maer hy kon noch wilde den drager van den bedoelden schat zoo ligte in vryheid niet laten.</p>
<p>EENE WORSTELING.</p>
</text>
|