| Full text |
iT
HOE ENGEL ZIJN BIENTJE KREEG. I93
« — Waar hebt ge dat gehaald, Engel ?.. » vroeg
hij den neus optrekkende.
« — Dat? » zei Engel met fierheid. « Dat komt uit
het Hageland. Ik heb ze te Tienen gekocht. Wat zegt
ge er van? » |
«— Hm! Hm! ’tIs Waalsch goed. »
« — Verschooning, vader : Tienen ligt niet in het
Walenland. »
« —’k Weet het, jongen; maar het is er dicht
bij... In alle geval zijn uwe biggen van Waalsch
ras. »
« — Zij zijn mij voor echte Vlamingen, voor deug-
delijke Wetteraars verkocht. »
« — Dat... Wetteraars! » riep Damelinckx ongeloo-
vig.… « Maak dat de ganzen wijs. Indien men ze u
daarvoor in de hand gestopt heeft, dan heeft men u
schandelijk bedrogen! »
« Engel had het verstand niet langer over het vraag-
punt van het ras te twisten.
« — De kweeker, die ze mij leverde, heeft de
schoonste dieren, welke ik ergens heb ontmoet, »
hervatte hij. « Hij toonde mij zeugen met achttien
biggen; zijne beeren worden alomme gezocht en het
dubbeld van andere betaald; en zijne mestbeesten zijn
zoo fraai, dat ik hunne weergaden nooit heb gezien,
zelfs hier te Antwerpen niet. »
« Daar kwam de kat op de koorde.
« — Zelfs hier te Antwerpen niet! » kreet mijn man
opstuivende. « Ik heb zeker mis verstaan? Ik hoop,
I3
? |
