| Full text |
HOE ENGEL ZIJN BIENTJE KREEG. 2O0I
elk zijner bezoeken op de achterplaats, terug binnen,
en mompelde allerlei afkeurende aanmerkingen. Zijn
misnoegen ontsnapte aan Engel niet. Hij beproefde het
er een einde aan te stellen.
« — Mijne inrichting schijnt u niet te bevallen? »
dus sprak hij zekeren dag zijn vader aan, toen deze
weer ontevreden de werklieden verliet.
«— Alsik ’tu rechtuit moet zeggen, neen ! » ant-
woordde Damelinckx. « Uw schuinschen vloer, uwe
plaveien, uwe arduinen troggen, uwe afzonderlijke
hokken, uwe afgepaalde koeren en wat dies meer vind
ik voor het minst nutteloos. Uw doorgang achter de
hokken is mij een doorn in toog; uwe kleppen en
ruifels zijn mij een gruwel. ’t Is geld in ’t water, geld-
verkwisting, meer niet. Waartoe, dianters! al die
omslag ? Houd uwe biggen droog, geef haar volop te
eten en versch stroo op tijd, en daarmee gedaan ! De
rest zal van zelf komen. »
«— Van zelfde 2 Is mogelijk; maan ziele
vader ? voor mij mag het niet van zelf komen. Wat gij
de rest noemt, moet het gevolg van een welberekend
plan wezen. Ziedaar vooral, waarin de oude stelsels van
de nieuwe verschillen. De eerste laten te veel aan het
toeval over ; de andere gunnen het toeval niets. Wat
gij ook beweret, met droog houden, volop eten en
versch stroo geven is niet alles afgedaan. Dan kan de
rest komen, ja; maar zij kan ook achterblijven. En
aan wie in dit geval de schuld? Zij wordt aan de
varkens geweten; en de goede beesten kunnen er, och
? |
