| Full text |
wiwhS, ISÊli
11 Gesublimeerd tot levende literatuur,
werkkracht — gesuDim VIC_ VAN DEN BERGHE.
September 1923 ! De eerste samenkomst van Noord bij Zuid
SindDtiSd?g tevoor waren wij in Antwerpen gekomen en - zooals
het de vreemdelingen past — recht tegenover de uitgang van t station
hadden wij ons van een kamer verzekerd. . . .
In vele jaren waren wij — mijn vrouw en ikniet in Antwerpen
geweest en nieuwsgierig gingen wij dra de stad in benieuwd in hoe-
verre het herkennen zou zijn, in hoeverre het stadsbeeld oude herin-
neringen zou wekken. 1
Grijs was de lucht ; zeker zou er regen vallen... als wij geen regen-
scherm veiligheidshalve hadden meegenomen.
De Keyserlei vol vertier, t versnelde tempo van haastige menschen
naar het station, druk rumoer, en daarin, contactloos en misplaatst,
onze rustige doelloosheid, onze provinciale kijk-lust.
«Hulstkamp! » riep ik uit, «daar is Hulstkamp! »
« Gaan kijken? »
« ’t Is dwaasheid ; wat een illusie ! Al zouden ook de oude vrinden
er zijn, ’t is de vraag of zij mij herkennen zouden, en of ’t weerzien
ook voor hen... Voilà ! » Daar lag het, desolaat en donker, een kellner
gaapte— goed, toevallig, maar hij deed het — een volkomen nutteloos
mensch bij louter leege stoelen.
« Je zult zien, » troostte mijn vrouw, « hoe prettig morgen het weer-
zien zal zijn .; vrienden vergeet je toch niet omdat er vele jaren gingen?
Ik ben zoo blij dat wij gegaan zijn ; ’t is niet goed vrienden te verwaar-
ioozen, en ik ken ze alleen door jou : ach die oorlog ! »
« Laat het geen deceptie voor je zijn, als morgen niets brengt van
wat alle verhalen van « vroeger » je doen verwachten. »
oen in het drukke bedrijf plots op enkele meters voor ons een
mensc , os van de anderen, het gelaat begint te leven verrast, ver-
eug , e oogen stralen... een persoonlijk accent in ’t massa-gebeuren
arw^nS een’ ff1 ^an meenf"; bij God, ja... mijn handen worden ge-
moro-Mi' 'k 'We J™! ^.at \s vr°uw.. ik moet naar mijn trein, tot
van " lj KT'ij06k J?.1! §5^ornen ! » De woorden waren een galm
toThfèehSt ¥rteh)kh'ld : nog 'een handdruk, nawuiven en volgen
fèteö stonden 1aW golf wam
nog na en bieeM^1°rge? Was V°J belofte voor het komende, het klonk
« ^ ggp èszt stiUe si ei
92 |
