| Full text |
En ik dacht dat het zo heerlijk zou zijn indien u dit
liedje van mij zoudt willen zingen. ‚ Maar ik heb nooit
durven verhopen u te kunnen zien en spreken... ge-
lijk ik nu doe!
De man voor haar keek op haar neer, nog steeds
met die vage glimlach om de mond. W at was ze nog
jong en naïef, dacht hij. En wat was ze mooi in al
haar onschul d!
Hij strekte de hand naar haar uit. Hij voelde haar
Y ringers in de zijne trillen.
— En nu je mij „P ERSOONLIJK hebt leren ken-
nen, wat denk je n u? vroeg hij, opnieuw met t die iro-
nische klank in zijn stem.
De aanraking van zijn vingers deed haar bloed
sneller stromen. Onzeker | beantwoordde ze zijn glim-
lach.
Ik zal mij deze avond m’n leven lang herinne-
ren... zegde ze, eenvoudig:
Er had een zekere spanning op zijn gelaat te lezen
an, maar nu scheen hij te herademen en een
ijke blik tintelde in zijn donkere ogen.
— Als het zo is, moeten wij er beslist een feestelij-
ke, stem) ning aan seven! verkl aarde hij. Bovendien,
s Oudejaarsav ond! En voor één keer ben ik vrij!
wi il je mij het genoegen doen me gezelschap te hou-
Ik stel voor naar Leuven te rijden, met de wagen
Jen ?
is dat niet ver van hier en daar ken ik een uitstekend
waar we kunnen eten en waar het erg ge-
kan er dansen ook... Ik kwam er “voor
ij mijn optreden aldaar
rde hem verbijsterd aan. Ee kon bijna
yt hij kwam vor yr te steller
ben niet gekleed om. uit te gaan
blik op haar wijde rok, die onder de
antwoordde, met jongensach-
tige 0 vermoed:
ziet er schattig uit, Z0 als je bent! Trouwens,
pn Je £
in Leuven kent men de: niet! Het komt er op aan dat
wij amuzeren! Je bent toch vrij tot maid dernacht
of langer nog 9 Je ouders zullen niet onger ust
zijn:
— Neen, dat En ‚ prevelde ze, ademloos. Maar.
ik heb geen ge eld bij me.
— Het spreekt vanzelf ‘dat IK betaal, vermits ik je
9
? |
