| Full text |
trilde haar en ze kon slechts het bonzen van haar
eigen hart horen…
Op de achtergrond van haar gedachten hoorde ze
hem EN « Daarom... pas op je hart... Pas op
je ha-art…
Zijn ze Dn anders geklonken dan op de fono
ten... niet zo warm en niet met zoveel sevoel... Maar
hij had gezegd dat het kwam door de aut
Ze wilde hem vragen met haar mee
straks het lied, dat ze voor hem had ge
piano spelen zou, dacht ze duizelig; dar
ze helemaal aan NIETS meer.
Zijn en en sloten zich noe vaster om haa
in haar bloed sloeg een vlam op, een o1 nc
kering, naar de verzadiging van alles wat ze ov ì
had gedroomd sedert zovele, lange, lange maanden
waarin hij niet eens haar bestaan vermoed had en
HIJ nochtans reeds het middelpunt van haar leven
1
was geweest:
HI. — ONTSTELLENDE GEVOLGEN.
Betty daalde langzaam de arduinen treden af, van
het grote, witte doktershuis…
Ze zag de voorbijgangers niet in de mistig
noch de vrouw, die naast haar de tr eden opging
haar een vreemde, medelijdende blik toewierp
Ze zag niets of niemand, want ze herleefde |
ste halve uur en zojuist. Et
— Dokter, bent u ZEKER ? had ze gevraagd, met
trillende stem. Bent u héél
— Ja, had hij geantwoord op zachte, vriendelijke
toon. Héél zeker…
Hij had naar haar handen gekeken, waaraan hij
seen ring zag en vaderlijk zijn arm rond haar schou-
ders geleo: d.
— U hoeft nu niet te beginnen piekeren
gezegd, Duizenden hebben reeds hetze
maakt... U moet naar uw jongen schri
gaan vinden en hem uitleggen dat…
16
Ct
OD
1
zeker ?
Eee Ee eed
had hij
meege-
of hem
? |
