| Full text |
zele
Men draag hem op de hand, dat hij zijn voet niet stoote.
Wordt iemand als gezant, gezonden van een groote
Aan Adam, ’s aardrijks vorst, dat hij zijn last verricht.
Zoo luidt mijn last, waaraan de Godheid u verplicht.
Derde Tooneel.
REI VAN ENGELEN.
ZANG.
Wie is het, die zoo hoog gezeten,
Zoo diep in ’t grondelooze licht,
Van tijd noch eeuwigheid gemeten,
Noch ronden, zonder tegenwicht,
Bij zich bestaat, geen steun van buiten
Ontleent, maar op zich zelven rust,
En in zijn wezen kan besluiten
Wat om en in hem, onbewust
Van wanken draait, en wordt gedreven,
Om ’t een en eenig middelpunt;
Der zonnen zon, de geest, het leven;
De ziel van alles wat gij kunt
Bevroên, of nimmermeer bevroeden;
Het hart, de bronaàär, de oceaan
En oorsprong van zoovele goeden
Als uit hem vloeien en bestaan
Bij zijn genade, en alvermogen,
En wijsheid, die hun ’t wezen schonk,
Uit niet, eer dit in top voltogen
Paleis, der heemlen hemel, blonk ;
Daar wij met vleuglen de oogen dekken
Voor aller glansen Majesteit,
Terwijl we ’s hemels lofgalm wekken,
En vallen uit eerbiedigheid,
Uit vreeze, in zwijm op ’t aanzicht neder?
Wie is het? Noemt, beschrijft ons hem
Met eene serafijnenveder ;
Of schort het aan begrip en stem?
TEGENZANG.
Dat 's God. Oneindig, eeuwig Wezen
Van alle ding, dat wezen heeft,
Vergeef het ons, o nooit volprezen
Van al wat leeft, of nict en leeft,
Nooit uitgesproken, noch te spreken,
Vergeef het ons, en scheld ons kwijt,
Dat geen verbeelding, tong, noch teeken
U melden kan. Gij waart, gij zijt,
? |
