| Full text |
wil en mogen doen van slaen, stooten oft leelyck injuriëeren »
(L, art. 65).
Alhoewel de smouters geen deel van de Kamer uitmaakten
en geen recht van klagen hadden, stonden zij toch onder haar
vonnis (L, art. 84).
Nieuwe gezellen, door den Meester aangenomen, moes-
ten na een week werkzaamheid op de drukkerij een « willecom »
betalen van 8 stuivers als drinkgeld voor de gezellen en 2 stui-
vers voor de armenbus (A, art. 4).
Na een maand verblijf moest de nieuweling, zoo « hij den
meestere ende den ghesellen aen(stont) om in het werk der
Druckerijen te blijven », een « proficiat» betalen van 30 stuivers
aan de armenbus en vijf stuivers aan elk van de gezellen (A,
art. 5} -
Al de onvrije gezellen, die op de drukkerij werkten, moesten
zich laten vrij maken binnen een jaar en zes weken. Zoo zij wei-
gerden dit te laten gebeuren, moesten zij de drukkerij verlaten.
Aldus werd besloten in 1609 (L, art. 2). In 1640 werd de voor-
loopige verblijftijd tot twee volle jaren verlengd (L, art. 63).
In 1644 schijnt het termijn weer een jaar en zes weken te zijn
(L, art. rog).
Wanneer de onvrijen den meester hadden voldaan en ver-
langden vrij te worden, moesten zij den procureur der Kapel
daarvan verwittigen. Deze moest dan al de gezellen drie of vier
dagen op voorhand berichten, dat de plechtigheid der vrijma-
king zou plaats hebben (B, art. 2).
Degenen die vrij wilden worden moesten daags voor de
ceremonie het geld voor hun « proficiat» brengen (L, art. 109).
Als wij de artikelen zog en rro van de ordonnantiën verzameld
door Jacobus van Pinxen (L.) goed begrijpen, dan werd dit
geld onder de vrije gezellen verloot. In 1695 ontstond er groote
oneenigheid naar aanleiding van de vrijmaking van drie gezellen
omdat men «raeckende den proficiat» een nieuwigheid had
ingevoerd. Men had het geld onder de vrije gezellen verdeeld,
«waer van voortquam groote rusie, en afworpinghe van mal-
kanderen. » Om zulks in het vervolg te vermijden besloot men
dat de oude ordonnantiën in gebruik zouden blijven en «dat
de Lotinghe (sou) voortganck hebben als voor desen » (L, art.
110).
? |
