In dit stuk uit de Nieuw Rotterdamse Courant van 8 juni 1962 wordt Het Dwaallicht “een boekje vol spijt … doortrokken van weemoed” genoemd. Aan het eind van het verhaal keert Laarmans huiswaarts, zonder Maria Van Dam te hebben gevonden. De verstandige burgerman wint het van de hartstochtelijke kunstenaar.