| Full text |
dood in het hart. en zoo zingen en springen…
O neen! dat zal ik nooit durven ! Ik weet niet wat
ik doen zou, maar mij dunkt, ik stierf nog liever !
ZANG Ne 1.
[lelaas ! het leed dat mij doet treuren ,
Beweegt het hart mijns vaders niet.
Hij poogt ter kunst mij op te beuren,
Terwijl ik lijde aan zielsverdriet.
En ’t ergste van al is, dat de ouders van Theo-
door te weten gekomen zijn dat hij mij bemint en
dat het hier bij mijn vader is, dat hij lessen in de
tooneeloefening ontvangt; volgens men mij ver-
zerkerd heeft, is zijn vader op hem zeer verbit-
terd, omdat hij leert comedie spelen! Mijn God !
wat zal daarvan nog geworden ?
(Bij deze woorden gaat de deur van den achtergrond
open en PaLmeus (reedt binnen).
Tweede Tooneel.
De VoriceN, PALMERS.
PALMERS, op den achtergrond. Ha! we zijn er.
(Zich het voorhoofd afdroogende.) Goeden morgen,
Maria. Kind lief, verheug u, ik breng goed nieuws !
Ja, we zijn op den weg der fortuin !… eene kolos-
sale fortuin, eene fortuin die ons niet ontsnappen
kan! Werp nu verre van u weg die ellendige vod-
den, waaraan gij nooit uwe blanke handjes had
moeten vuil maken !…. Ja, de fortuin en de triomf
wachten u !
Maria. Wat bedoelt gij, vader?
Parmers. Ha! mijne dochter ! mijne lieve Maria !
ik ben de gelukkigste der vaders! Men heeft mij
voor u eene verbintenis aan ’t Nationaal Tooneel
beloofd…
? |
