| Full text |
Alhoewel ze voor daktylo had gestudeerd en was
opgeklommen. tot sekretaresse, kon ze zich moeilijk
aan het kantoorleven aanpassen en droomde van de
wijdse natuur, het groen en de bossen.
En nu zou die droom in vervulling gaan! Weldra
zou de trein haar naar een rustig, Brabants dorp bren-
gen waar ze op een klein kasteel zou gaan wonen.
Een klop op de deur onderbrak haar gedachten. Nog
vóór ze «binnen» had geroepen, werd de klink al om-
laag gedraaid en trad de onvriendelijke eigenares van
het logementshuis naar binnen.
— Wel, ’k zie dat je toch van plan bent te vertrek-
ken? beet ze Alida toe.
_ Ja, natuurlijk, dat zei ik toch al! glimlachte het
meisje, wiens humeur op t ogenblik niet te verstoren
was. Morgen om acht uur bent u me kwijt, mevrouw
Donckers! Ik denk niet dat u mij gauw zal terugzien !
Misschien helemaal niet meer !
De vrouw plantte de handen op haar brede heupen
en een smalende glimlach gleed om haar mond.
_ Zo! Je hebt dus toch die plaats aangenomen ! sis-
‚ ze tussen de tanden. Je wilt gaan samenwonen met
weet wat een soort man! Dat hij een jong meisje
aanwerven en haar
God
nmvaat vakraeta AEEA V 1]
pl jvaat-sekretaresse WU
n huis laat slapen, wijst er niet op dat hij ernstig
>. of dat avontuur Zou slecht kunnen
Bas maar Op, OL
schudde haar zware, don-
st! ’t Is geen wolf, mevrouw Don-
de vijftig jaar en gehuwd! Zijn
on zijn, als het u interes-
5 je mi
maand i
? |
