| Full text |
KRONIEK
AFSCHEID VAN PROF. DR. L. BRUMMEL
Op dinsdag 4 september 1962 werd te ’s-
Gravenhage in de Rolzaal van het Binnenhof
officieel afscheid genomen van een eminent ge-
leerde en voorbeeldig organisator en prospector
behorende tot het Nederlands bibliotheekwe-
zen. .-V
Prof. Brummel ging heen als bibliothecaris
van de Koninklijke Bibliotheek en gaf zijn
sleutels over aan Dr. Reedijk, bibliothecaris van
de O.L.B. van Rotterdam, die reeds een stage
van zo wat een jaar in de Koninklijke Biblio-
theek had doorgebracht om het klappen van
de zweep te leren.
Deze plechtigheid is geworden tot een feest,
tot een feest van blijheid zou men haast zeg-
gen, indien heengaan toch niet ook een tikje
aan weemoed veronderstelt. Waarom onder het
paar honderd genodigden van overal en elders
deze stemming ? Omdat een strenge man heen-
ging ? Neen, omdat men kan terugzien op zo-
veel verwezenlijkingen, omdat men weet dat
Brummel niet alle leisels aflegt, omdat men
constateert hoe fris hij er uit ziet en omdat men
heeft ervaren hoe stevig hij geleid heeft en de
„Soudure” heeft kunnen bewerkstelligen tussen
heden en toekomst.
Wat hij in zijn bezig leven verricht heeft
bracht Prof. Dr. de la Fontaine Verwey ter
sprake, en het is na te lezen in de tekst van
diens groet verschenen in de opstellen die
Prof. Brummel werden aangeboden (cf. Biblio-
theekleven, september 1962). Een goed vakge-
noot moet dat tot stichting des gemoeds lezen
en overpeinzen.
Op dat gebied toch is Nederland een ge-
lukkig land, want zo éen besluit te trekken
is uit het feest der erkentelijkheid dan is het
wel dit : hoe sterk zit het Nederlands biblio-
theekwezen ineen ; hoe verstandig is het ge-
structureerd — laat het woord ons niet afschrik-
ken — hoe lenig zitten reeds de schakels aan
elkaar vast, hoe stevig is de basis waarop kan
en zàl worden voortgebouwd.
Zoals hij dat kan, heeft onze collega Dr. H.
Liebaers het Belgische saluut gebracht en iro-
nisch laten verstaan wat wij, in België, in de
Vlaamse gewesten, te Brussel nog te verwer-
ken hebben vooraleer wij in staat zullen zijn
naar zijn aard en functie een gezelschap bijeen
te brengen zo verscheiden als dat Nederlandse
en waarvan elke vertegenwoordiger — tot de
documentalisten toe ! — dankte voor de geboden
hulp en bijstand zich meteen verheugend in
de algemene, beter nog de collectieve vreugde.
Wij meenden er goed aan te doen deze
„Spieghel der menschelycke behoudenis” op te
hangen voor ónze „gemeenschap” want al met
al komt het meer op de essentie aan van deze
schitterende bijeenkomst - het resultaat van
vele jaren nuchter doordachte realiseringspoli-
tiek — dan op àl wat gezegd is geworden.
Een voorbeeld van een manifestatie. Een
symbool van nationaal besef. De mooiste prijs
die men iemand kan uitreiken. En zó heeft de
wijsgeer die Prof. Dr. L. Brummel ook nog is
bovendien, het afscheid ook opgevat.
Ten slotte zei hij : ware het nog eens te doen,
ik deed het weer zo. En gaarne.
G. Schmook
VRAAG EN ANTWOORD
Kamer van Volksvertegenwoordigers, zitting
van 11 juli 1962 :
blz. 893,
M, Hurez
En ce qui concerne les problèmes culturels,
je veux insister sur l’insuffisance des bibliothè-
ques publiques. La situation de celles-ci est
régie par la loi du 17 octobre 1921, qui ne
fut jamais modifiée.
Il est urgent de légiférer au sujet du réseau
des bibliothèques publiques, sans négliger pour
autant de codifier l’enseignement destiné aux
bibliothécaires.
Le gouvernement ne peut en aucun cas se
soustraire à la mission qui lui incombe dans
le domaine de l’éducation populaire (Applau-
dissements sur les bancs socialistes).
blz. 895,
M. van Elslande
M. Hurez a exposé le problème des biblio-
thèques. Il a raison de dire que notre législa-
tion en la matière est surannée. Je pense qu’il
y aura prochainement des changements, les con-
seils supérieurs des bibliothèques publiques
ayant fait des propositions très détaillées. Mal-
heureusement, ces avis sont très divergents, mais
nous aboutirons bien à une solution. Il serait
vain, cependant, d’espérer que le problème puis-
se être résolu en une fois. Au Danemark, il a
fallu dix ans pour parachever la législation.
NEDERLANDS BUITENGAATS
Vanouds gelden de staat Michigan en meer
bepaald de stad Detroit als de centra in de
Verenigde Staten, waar het Nederlands leeft.
Niet in de familienamen alleen, want er ver-
schijnt immers nog steeds een tweetalige Ga-
zette van Detroit.
Toch moet men zich over het „stambewijst-
zijn” van wie ginds Nederlandse namen dragen,
geen te grote voorstelling maken, althans te
oordelen naar de lectuur in de O.B. The Detroit
124 |
