| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>eenen spotlach, dien Edmond toen ontwaarde, teruggehouden.</p>
<p>Op de markt van Eekloo stond een bejaard heer met de handen op den rug en de beenen ver open op het vertrek der diligentie te zien. De vreugde van de reizigers, die meest allen kermisgangers waren, beschouwde hij met eenen grimlach van medelijden en twijfel, die Edmond diep had geschokt en hem als een voorgevoel gegeven had, « dat alles op de kermis geene vreugde is. »</p>
<p>Intusschen had koetsier Piet nog een tiental keeren : « Mijnheeren, 't is hoog tijd » geroepen, trok dan eindelijk zijnen blauwen kiel over de schouders, klom langzaam den bok op, legde de zweep over de paarden, die na een weinig aarzelens vertrokken.</p>
<p>Gedurig reed de diligentie voort, dikwijls nam de koetsier een glaasje bier, en altijd droomde Edmond in zijn hoeksken over het aanstaande geluk en de oneindige goedheid van den verren kozijn.</p>
<p>De onervaren jongen wist nog niet, dat het</p>
</text>
|
