| Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>« zij vergeten alles! Geeft gij dan al zooveel geld uit om ze te laten leeren ; ja, Kozijn Edmond voor mijner dochters opvoeding hebben wij op geene honderd frank gezien : zij hebben ieder twee jaar lang te Gent bij de nonnen in een van de duurste pensionaten uitgewoond. »</p>
<p>« Zekerlijk, » bemerkte de vader « ik heb ze er zelf naartoe gebracht en gaan uithalen. »</p>
<p>a Zoo is het ook, vriend,» hernam Mevrouw, « al wat zij maar wilden heb ik haar laten leeren, tot pianospelen toe, » en hare hand strekte zich uit naar eene groote langwerpige ouderwetsche kast. Edmond beefde al tegen het oogenblik dat zij zoude opengaan; maar wij moeten het zeggen, daar kwam hij nog al gelukkig van af: Variations pour le piano forte sur un thème de Lucie, door Juffrouw Kato slecht gespeeld, en eene romance van Petits oiseaux door Juffrouw Eudoxie nog slechter gezongen, was al wat hij hooren, en bijgevolg toejuichen moest.</p>
<p>Mijnheer Oudensteen was dan toch recht goedhartig: hij wilde Edmond wel voor tien doen eten, en op het einde van het diner werd</p>
</text>
|
