| Full text |
el en
andere de Mikhoek, gelykende naer een bolwerk,
in het midden van den vloed.
Aen den ingang der rondte, van waer men zoo
vele voorwerpen ontdekt, herhaelt de echo van het
gebergte onophoudelyk het geruisch van den wind,
die het loof der nabygelegene bosschen doet schom-
melen , en het geklots der golven, die van verre op de 5
banken breken ; maer by de hutten zelve hoort men
geen het minste geritsel meer, en ziet rondom zich
niets dan groote rotsen , zoo steil als muren. Boomen
groeijen tuilgewyze aen.-haren voet, in de kloven,
zelfs op hare toppen, waeraen de wolken stooten.
De regenvlagen, die hare spitsen tot zich trekken,
schilderen de kleuren des regenboogs op hare groene
en bruine ruggen, en onderhouden aen haren voet de
de bronnen, waeruit het riviertje der Latanierboomen
ontspruit. Diepe stilzwygendheid heerscht in haren
omtrek , waer alles zacht is, de lucht, het water, en
de dag. Nauwelyks herhaelt er de echo 't gemurmel la,
der palmboomen, die op hare hooge vlakten wassen,
en wier lange bladen men gestadig door den win
ziet wapperen. Een zacht daglicht bestraelt het mid-
den dezer rondte, alwaer de zon alleen op den middag
schynt ; maer reeds met den dageraed glinsteren hare Sf
stralen op de hooge omtuining, welker spitsen, boven
de schaduw des bergs klimmende, zich als van goud … bu
en purper op een azuren hemel vertoonen.
Met voorliefde begaf ik my naer dit oord, in ’t welke
men tevenseen onbeperkt uitzicht en diepe eenzaem- Im
ne
? |
