| Full text |
kooijen vol vogelen, aen welke zy de vryheid op
haer graf wederschonken : zoo veel belang stellen
alle volken in ’t verlies van een beminnelyk voor-
werp, en zoo groot is het vermogen der ongelukkige
deugd, dat zy alle godsdienstige gezindheden rond
hare rustplaets vereenigt.
Men was verpligt wachten by haer graf te stellen,
en eenige arme meisjes te verwyderen, die er zich
met geweld in wilden werpen, zeggende, dat er
voor haer geen troost meer was te hopen in de
wereld, en dat haer niets overbleef dan met hare
eenige weldoenster te sterven.
Hare begraefplaets was digt by de kerk der Pam-
plemoussen, ter westzyde van dezelve, aen den voet
van eenige bamboesboomen, by welke zy, met hare
moeder en Margaretha naer de mis komende, gaerne
rustte, ter zyde van hem gezeten die zy toen haren
broeder noemde.
By de terugkomst der lykstatie, kwam de heer
Delabourdonnais, vergezeld door een deel van zyn
talryk gevolg, herwaerts. Hy bood aen mevrouw
Delatour en aen hare vriendin al den bystand, die
van hem zoude afhangen. Hy drukte zich kort, maer
vol verontwaerdiging , tegen hare onnatuerlyke tante
uit; en Paul naderende, zeide hy alles tegen hem,
alles” wat hy meende tot troust te kunnen dienen:
« Ik heb, sprak hy, uw geluk en dat van de uwen
bedoeld : God is myn getuige! Myn vriend, begeef
u naer Frankryk; ik zal maken, dat gy er in dienst
? |
