Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>Niemand en kan dat zeggen; zy was uit het Vrybusch gekomen, zy is er waerschynlyk in wedergekeerd. Maer zeg my, wie gaet er verzekeren dat zy zelve haren man hy de moordenaers niet aengeklaegd heeft? Zy moest toch iets weten van zyne verandering; zyn late t' buis komen, zoo dikwyls en zonder reden, zei toch iets. 1 is jammer dat die boetveerdige moordenaer zoo ongelukkiglyk aen zyne dood gekomen zy; anders, misschien had Baekeland en geheel zyne aenhang al le slingeren gehangen aen de galge; en men hadde veel min gejammerd over hunne dood dan over Lodens. Karlo herhaelde sommige omstandigheden over de moord van Roosebeke, en voegde er vele by van het zyne, om te geraken waer hy zyn wilde, tot dat eindelyk de kinders, die verlangden achter nieuwigheden, begonden te roepen : Maer, Karlo, vertel eens van inbrake, en van messen, en van zwarte mooren, gy weet gelyk geen nieuws van dage; ten naesten keer, wy gaen niet meer verlangen tegen dat gy komt. Karlo, ja, zei moeder; had l van uwe schoonste uit om die jongens te vrede te stellen. Zy gaen wel niet kunnen slapen van den nacht, indien gy begint te vertellen, maer wy zullen toch voor eenige maenden van hunne vragen verlost en gerust zyn tot (lat gy nog eens alhier oversteekt. Waerlyk, zei Karlo, ik zou moeten peizen : er is toch weinig voorengevallen sedert over jaer. Baekeland en leeft zeker op zyne renten niet, zei de hoer; hy moet van tyd tot tyd te voorschyn komen. Ja wel; maer 't is 'lyk te verre van myn streke, en enkel om te stelen en voorts te kunnen leven, reken ik; hy komt uit gelyk de wolven, als hy honger heeft. -- Vertel dan een of twee van die uitvallen; en peigwat, binst dat wy ons kruis maken en onze pyp aensteken. 'Geheel het gezelschap stond van tafel op, en ging zich scharen in den hoek van eenen heerd, die, gekroond met een hoog en breed mantelhout, aen elk ende een toeliet van zich te warme a en hy te zetten. Karlo was in 't midden, met eenen jongen op zynen knie, die blikte in zyne oogen, en twee dry aen zyne zyde, die schier vergingen van ongeduld en verlangen.</p>
<p>Toe, Karfo, zei een der aenwezigen, onze pype veilst en wy luisteren.</p>
<p>Karlo ging aen het vertellen van een dier geschiedenissen, welke hy zoo aengenaem maken en driteijen kon juiste gelyk hy ze wilde hebben, om te komen waer hy zyn moeste. Onder andere belde hy eene diefte op, welke Baekeland of zyne gasten tot Eessen gedaen hadden, in eenen lakenwinkel op de plaetse, by geheele brave en treffelyke menschen. Het scheen, sedert een jaer of diergelyks, dat Baekeland wilde toonen, dat hy van niemand en voor niets benouwd was, en daerom deed hy buitengewoone stoute dingen, zonder te moorden nogihans. Te Eessen, was hy ingebroken door eene venster, had er juist laken van soorten afgesneden, hroekgoed meègennmen, en zelfs vneringe en garen en knopen, al dat</p>
<p>KARLO</p>
</text>
|