| Full text |
ik ben er blij om, zoo zwak geweest te zijn, ik heb er danig veel mee
geleerd, en ‘t is mij later van grooten tel en veel nut geweest.
Ik had een goeden meester, en ik dank het geval dat mij het werk
van den helaas te vroeg gestorven dichter liet kennen. 't Was een
zuiveringswerk voor mijn romantisme, en nu dit gebeurd was schoof
later van zelf de persoonlijkheid in den vorm, en wijzigde den vorm.
En daarom nog eens dank aan K. Omer De Laye.
Zelfs een Fransch gedichtje, ik geloof van Frangois Coppée, ver-
taalde ik in dien trant. Hier volgt het :
Bl. 9 a OUDSTE:
In de winter, twee klein kindren
gaan uit beedlen, hand in hand,
't oudste draagt wat droge korsten
brood, geborgen in een mand.
En ze leidt het kleinste zoetkes
wijl z'het droevig-stil beziet,
gaat van huis tot huis, doch nievers
waar men iets aan ‘t koppel biedt!
‘“t Oudste belt nu aan een woning
met versiersels, rijk en ‚groot,
en hier krijgen z elken dag een
dikke snee korentenbrood.
Efkens blikt ze op heur zusje…
trekt een roode neusdoek uit
heur zak, zet hem aan den neus der
kleine en zegt haastig « snuit ?
En hoe ik er toe kwam, die gedichtjes in boek (met een je) uit te
geven ? hoe ik zoo maar seffens een uitgever vond >
Wel in die jaren 1903 verscheen er te Lier alle weken een kunst-
bladje «Lier Vooruit |». Daarin verschenen wat wetenschappelijke
opstellen wat over tooneel en schilderen, alles in groote letters gedrukt,
want kopij was er te kort.
Ik stuurde mijn gedichtjes in, ze wierden aangenomen. Week
voor week, soms alle drie weken, verscheen er wat van, ze
wierden gaarne gelezen, en op een Nieuwjaar, die van 1907, wist de
uitgever, geen ander nieuwjaarscadeau aan zijn abonnenten te doen, dan
de gedichtjes bijeen te verzamelen en ze bij het nummer van « Lier
Vooruit» te voegen. Er waren gelocf ik circa 200 abonnenten, ik
kreeg een 50 tal boekjes. en daarmee beleefde mijn eerste boek zijn
eerste, maar zijn laatste uitgave !
[75 |
