Full text |
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<text>
<p>te beurt gevallen.</p>
<p>Nu schiet Jefken vooruit en laat, opgetogen van blijdschap, aan vader de gekregene schatten zien, terwijl Wiesje vraagt of er niets voor haar bij is. Zij zal immers ook deelen, wanneer zij _hare Eerste-Communie doet.</p>
<p>Stil kinderen ! gebiedt Trees. Ik heb vader over ernstige dingen te spreken. •</p>
<p>Hein herinnert zich nu de gedane vraag, en peinst een °ogenblik :</p>
<p>Wel vrouwtje-lief, zegt hij, welk ander geluk zou u te beurt gevallen zijn dan dat mevrouw de la Royère u met eene lekkere fiesch wijn getrakteerd heeft.</p>
<p>Eene flesch wijn ! herneemt Trees met minachting, alsof zij dat heerlijke vocht alle dagen naar believen te drinken had ; eene flesch wijn ! Het lijkt er niet eens naar ! Raad maar wat beters ; gij moogt het vrij doen !</p>
<p>Hoe Hein, tot overspanning zijner hersenen, ook raadt, hij kan het bedoelde geluk maar niet vinden en verklaart, dat hij het opgeeft.</p>
<p>Wil ik het u zeggen, vader ! meent Jefken.</p>
<p>--- Stil, mondje dicht! gebiedt de moeder. Welnu, Mevrouw heeft toegestemd ons dit huisje te verkoopen.</p>
<p>—ls het mogelijk, zegt Hein. En raad eens 'voor welke som ?</p>
<p>Vrouwken, zie, ik moet u eerst eenen kus geven. De som doet er weinig toe, als we 't huisje maar hebben. Bij mijne laatste onderhandeling was ik gansch ontmoedigd. Ik bood Mevrouw, drie duizend vijf honderd franken ; doch, alhoewel ze me zeer vriendelijk ontving, verklaarde zij het aan geenen prijs te willen afstaan. Ik heb het u slechts verzwegen om u niet te bedroeven.</p>
<p>-- Welnu man, de kaarten zijn veranderd ; het huisje is aan ons voor de som van twee duizend franken.</p>
<p>Maar Trees, vergist gij u niet?</p>
<p>In het geheel niet !</p>
<p>-- Kom Trees, geef mij de sleutels, ik loop om den</p>
</text>
|